|
Wat een rit weer vandaag. Weinig uitgeslapen, lang ontbeten en koffie gedronken, afval weggebracht.
En om 10.00 uur vertrokken we richting Monterey. In Monterey zagen we een 30-tal oude auto’s geparkeerd staan. Die moesten natuurlijk even op de foto. Ook voor Erik wat mooie plaatjes gemaakt van een Porsche. Meneer Spijker himself deed ook mee zo te horen. Hij moet nog wat afspraken maken over de beursgang van een bedrijfsonderdeel en het verwittigen van wat aandeelhouders. Jammer voor Christian Albers zo te horen. Dan naar het visitorscenter om te kijken waar die beroemde 17-mijls weg nou begint. Met een beetje zoeken komen we bij de ingang. Voor $ 9,00 mag je de weg volgen. We zoeken een mooi parkeerplaatsje bij de zee en gaan eerst eens een bakkie doen met een oat ‘n’ honey koek er bij. Wat een kalmerend uitzicht. Dan volgen we de weg weer verder. Veelal langs de zee, soms langs hele grote en waarschijnlijk hele dure huizen. Hier wonen de echt rijken. We genieten 17 mijlen lang. En dan staan we plots weer op de 1, waar het even heel druk is. Maar na een afslag naar een of ander paardenfestival hebben we de weg weer voor ons zelf. En dan gaat het beginnen. Het stuk weg 1 tussen zeg maar Monterey en even voor San Simeon gaat helemaal door scherp bergachtig gebied. Heel erg berg of en berg af. De oceaan heel ver weg in de diepte. Het is prachtig, maar het schiet voor geen meter op. Ergens bij Big Sur is het lunchtijd. Het is dan inmiddels bijna 2 uur. We vallen naar binnen en achter ons wordt het bordje “closed” opgehangen. Zo, dat is mazzel hebben. We gaan in de tuin in het zonnetje zitten. We eten een salade en Peter heeft ook soep. Om half drie gaat het weer verder. Eigenlijk moeten we het wel halen tot Hearst Castle bij St. Simeon. Anders moeten we morgen en overmorgen nog zoveel rijden. En anders moeten we ook wel tot St. Simeon, omdat we eerder gewoon geen camping zien. Inmiddels is de weg wat vlakker geworden en schieten we wat beter op. Zoals altijd staan er weinig aanwijzingen langs de weg. Eén klein bord met “state park”. Gelijk maar gaan kijken. Ze hebben nog 1 plek op de primitieve camping. Alles goed hoor, als we maar staan. Nou, en primitief is het. Staatsbosbeheer in het klein. 2 schijthuizen met een gat in de grond en dat is het. Je mag dan nog wel op de plee zitten als je moet, maar doortrekken kan en hoeft niet. Het valt vanzelf in een heel diep gat. Geen douche te zien. Vanavond alleen pootjes wassen in de wasbak. Voor vandaag wel weer genoeg oceaan heel in de diepte gezien. Straks boontjes, aardappeltjes en smac maken. Fruit toe. |